به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، محققین در این مطالعه روی ژن IKZF1 فوکوس کرده اند که آن را تحت عنوان IKAROS نیز می شناسند و در 80 درصد بیماران مبتلا به لوکمیای لنفوبلاستیک حاد و نوع BCR-ABL1 جهش یافته است. این زیر نوع به نام لوکمیای لنفوبلاستیک حاد کروموزوم فیلادلفیا نیز شناخته می شود. این نوع لوکمیا با افزایش سن میزان وقوع آن نیز افزایش می یابد. اگرچه استفاده از داروهای مهارکننده تیروزین کیناز(TKIs) در مورد بسیاری از بیماران سرطانی با بازآرایی های BCR-ABL1 استفاده می شوند اما این داروها برای لوکمیای لنفوبلاستیک حاد کروموزوم فیلادلفیا با موتاسیون IKZF1 کارایی لازم را ندارند. در این مطالعه اخیر محققین برای اولین بار نشان داده اند که موتاسیون های IKZF1 موجب می شوند که سلول های سفید خونی خاص با فیوژن ژن BCR-ABL1 شبیه سلول های بنیادی عمل کنند. محققین این مطالعه را با این سوال شروع کردند که چرا موتاسیون های IKZF1 به طور گزینشی در لوکمیای لنفوبلاستیک حاد وجود دارند اما در مورد لوکمیای میلوئید مزمن وجود ندارند. آنها مدل موشی برای لوکمیای لنفوبلاستیک حاد کروموزوم فیلادلفیا با IKZF1 جهش یافته را ایجاد کردند. محققین با استفاده از این مدل نشان دادند که اضافه شدن تغییرات IKZF1 به ویژه در ترکیب با موتاسیون های Arf فرایندی اصبی در ایجاد لوکمیای لنفوبلاستیک حاد در مقایسه با نوع مزمن است. در سلول های B با BCR-ABL1، تغییرات IKZF1 الگوی بیان ژنی را القا می کند که خاص سلول های بنیادی خونی است و منجر به تولید مولکول های چسبندگی می شود که سلول ها را به هم می چسباند. این سلول های جهش یافته به هم می چسبند و به نیچ های مغز استخوان حمله می کنند و ممکن است آن ها را از شیمی درمانی در امان بدارند. هم چنین در این زمان بیان پروتئین FAK نیز افزایش می یابد. محققین گروهی از خانواده دارویی رتینوئیدها را یافته اند که ویژگی های بنیادینگی این سلول های جهش یافته را معکوس می کند و تشکیل کلاستر را بلوک می کند. آن ها دریافته اند که داروی بکساروتن و برخی ترکیبات دیگر به نام افکتورهای گیرنده هورمون هسته ای به عنوان مهارکننده این مجتمع شدن سلولی عمل می کنند. این داروهای مورد تاییدFDA قرار دارند. این داروها ویژگی های بنیادینگی را معکوس می کنند، تکثیر را متوقف می سازند و موجب افزایش تمایز سلول های تغییر یافته می شوند.

پایان مطلب/